NDT Bobath

Metod fizjoterapii jest wiele, a jedną z nich jest metoda NDT-Bobath.

Metoda Bobath pomaga we wszechstronnym rozwoju między innymi tym niemowlętom, które mają kłopoty z napięciem mięśniowym, asymetrię ułożenia, albo urodziły się przedwcześnie, i by dogonić rówieśników, potrzebują odpowiedniej stymulacji.

Metoda NDT-Bobath to – w dużym skrócie – sposób usprawniania małych (i dużych) pacjentów po przebytym udarze mózgu lub innych urazach mózgowo czaszkowych. Rehabilitacja dziecka w czasie sesji z terapeutą podczas stosowania metody Bobath oraz stosowanie się do jego zaleceń podczas codziennej opieki nad dzieckiem pomaga we wszechstronnym rozwoju między innymi tym niemowlętom, które mają kłopoty z napięciem mięśniowym, asymetrię ułożenia, albo urodziły się przedwcześnie, i by dogonić rówieśników, potrzebują odpowiedniej stymulacji.

Metoda NDT-Bobath: nadać ruchom właściwy kierunek
Główne zasady usprawniania według koncepcji NDT-Bobath obejmują:

• hamowanie nieprawidłowych odruchów,
• wyzwalanie ruchów jak najbardziej zbliżonych do prawidłowych,
• wpływanie na nieprawidłowe napięcie mięśni poprzez podwyższanie obniżonego napięcia i obniżanie napięcia wzmożonego,
wykorzystywanie i utrwalanie prawidłowych ruchów podczas codziennych czynności – zabawy, kąpieli, zabiegów pielęgnacyjnych.

Terapeuta ćwiczy całe ciało dziecka, a nie porusza wybranymi kończynami. Dzięki temu dostarcza odpowiednich doznań czuciowych i ruchowych, a dziecko jest dynamicznie aktywizowane.
Pomoc przy wykonywaniu ruchu powinna być taka, aby zapewniała maksymalny i aktywny udział dziecka, a jednocześnie nie wywoływała nieprawidłowych odpowiedzi wynikających ze zbyt dużego wysiłku czy stresu.

Każdy ruch jest odpowiednio przygotowywany i połączony z przemieszczaniem ciężaru ciała i środka ciężkości. Rodzaj, tempo i rytm ćwiczeń dobiera się indywidualnie. Podczas ćwiczeń dziecko nie powinno płakać, gdyż płacz zmniejsza skuteczność działań terapeutycznych oraz powinno mieć zapewnione pełne poczucie bezpieczeństwa, co warunkuje osiągnięcie współpracy i akceptacji z prowadzącym ćwiczenia.

Mimo, że zajęcia prowadzi się najczęściej indywidualnie, ich celem jest zawsze przygotowanie dziecka do uczestniczeni w normalnym życiu rodzinnym i społecznym. To indywidualne podejście daje możliwość uwzględnienia potrzeb psychologicznych dziecka, stopnia jego sprawności, występujących zaburzeń, warunków rodzinnych i środowiskowych.